Lieve blogvriendinnen, het is hier de afgelopen weken weer helemaal mis met mijn moeder. Zoals de meesten van jullie weten heeft ze laatst augustus een CVA gehad in combinatie met boezemfibrilleren. We hoopten dat ze na verloop van tijd wel weer wat op zou krabbelen en weer een beetje haar weg terug zou vinden. Ze heeft daar zelf ontzettend haar best voor gedaan maar na één á twee weken wat betere dagen was er voortdurend weer een terugval. Dan kom je langzaam aan tot de ontdekking dat ze dat niet meer aan kan en heb je voortdurend zorg om haar. Nu is ze afgelopen week met uitdrogingsverschijnselen, ernstige diarree en vormen van ondervoeding opgenomen in het ziekenhuis. We hadden al eerder haar, met tegenzin, in laten schrijven voor een verzorgingstehuis hier bij ons in het dorp. Daar is nu een appartement vrij en hebben we samen met haar de beslissing genomen dat ze niet meer naar haar eigen huis terug zal keren. Jullie zullen begrijpen dat dit niet gemakkelijk voor haar en ons is maar er is geen andere keus meer. Tegenwoordig moet je dit soort beslissingen binnen 24 uur nemen en in de praktijk betekent het dat je snel moet verhuizen. Wij als kinderen hebben nu de opdracht om dat deze week te realiseren want dan kan ze hopelijk vanuit het ziekenhuis hier naar toe. Dit brengt heel veel druk, stress en emoties met zich mee. Gisteren staan wij haar spullen in te pakken en dat doe je met een lach en een traan.....Maar wat moet dat moet.... En dat betekent dat jullie me de afgelopen week al hebben moeten missen maar dat dit de komende weken nog even zo zal zijn. Mijn moeder heeft me nu heel hard nodig....
Daarom druk ik even op pause....
We hopen dat jullie het begrijpen en als alles hier weer een beetje tot rust keert kom ik zeker bij jullie terug en ik hoop dat ik jullie dan ook weer bij mij langs zie komen. Voor jullie allemaal de komende weken heel veel freubelplezier en tot blogs!
Lieve groetjes
Richtje